مدح و ولادت امام جواد علیه‌السلام
باران زده بر کوچۀ احـسـاس من انگار سرشار طراوت شده این جان و تن انگار مبـهـوت شده آیـنـه در خـویـشتن انـگـار خورشید به وصفت شده گرم سخن انگار از شـوق تمـاشای تو عـالـم هیجانی ست حتی به سر پـیر خِـرد شور جوانی ست در آرزوی وا شــدن غـــنــچــۀ دلـــدار لبـخـنـد به روی همه - آزاد و گـرفـتـار خوشبخـتـی یـاران شده در آیـنـه تکـرار کـم نیست غـم دل، ولی انگـار نه انگار این جـام بـرای نـهـمـیـن مـرتـبه پُـر شد کـشـکـول قـلـنـدر صفـتان یکشبه پُر شد مـولای من! ای گـرمی بـازار جـوان ها ای شـیـفـتـۀ سـروری تـو دل و جـان ها در طول زمان، طول زمان، طول زمان ها هی زخم زبان، زخم زبان، زخم زبان ها گـفـتـنـد که مـقـطـوع شـده نـسـل امامت اما لـقب "شـمـس نـهـم" خـورد به نـامت ای آیـــنـــۀ عـــاشــقــی ضــامــن آهــو برده دل و دین از همه آن طاق دو ابرو گـلنغمۀ محراب تو "یا مبدئ" و "یا هو" بـر پـای تو افـتـاده دل خـلـق ز هـر سو عـلم و کرم و فضل تو ره یافـتنی نیست در بخشش و احسان تو حرف و سخنی نیست آتـشـکـدۀ عـشـق مـنـی ای نـهـمین نـور با تو بـدهد بر هـمه افـلاک، زمیـن نـور خورشید فـرو رفته در اندیشـۀ این نـور نامیده تو را آینه "خوش جلوه ترین نور" عنوان ولیـعـهـدی سلطان فقط از توست بر تخت سخن، کام دُر افشان فقط از توست ما شیعه و چون موج به دریات خروشان در تشنـگـی چـشمۀ چـشـمان تو جوشان در گوشـۀ میخـانه ز ما چـشم مـپـوشان از بـادۀ عـرفـان قـدحـی چـنـد بـنـوشـان گـشـتـیـم و نــدیـدیـم شـبـیـه تـو مــرادی حقا چه کریمی، چه امامی، چه جوادی! از تـیـرۀ سـلـمـانـم و از نـسـل غــدیــرم کُـشـتـه ست مرا شـوق حریمت، بپذیرم بگـذار تو را سخت در آغـوش بـگـیـرم در شـعـله ات ای شمع چو پروانه بمیرم ای مـایـۀ آرامـش خـورشـیـد خـراســان امشب شب عشق است ز ما چشم مپوشان |